Chociaż żołędzie są technicznie organiczne i ulegają biodegradacji, nie są najbardziej optymalnym wyborem na ściółkę ze względu na ich powolne tempo rozkładu. Żołędzie są bardziej odporne na gnicie w porównaniu do innych materiałów organicznych, takich jak liście, skoszona trawa czy zrębki. Zawierają wysoki poziom garbników, które działają jako naturalna obrona przed rozkładem, powodując, że rozkładają się w znacznie wolniejszym tempie niż inne opcje mulczu.

W przypadku stosowania jako ściółka powolne tempo rozkładu żołędzi może prowadzić do kilku problemów. Po pierwsze, zapobiega skutecznemu uwalnianiu niezbędnych składników odżywczych z powrotem do gleby, co może ograniczać wzrost roślin i dostępność składników odżywczych. Po drugie, powolny rozkład może utworzyć na powierzchni gleby gęstą warstwę, która ogranicza przenikanie wody, potencjalnie powodując problemy z drenażem i uniemożliwiając roślinom odpowiednie wchłanianie wody.

Ponadto żołędzie mogą zacząć kiełkować i kiełkować pod wpływem wilgoci, co prowadzi do pojawienia się sadzonek dębu. Te samosiewne sadzonki dębu mogą stać się uciążliwe, konkurując z istniejącymi roślinami o zasoby.

Aby zapewnić efektywne ściółkowanie, lepiej wybrać materiały, które rozkładają się szybciej, takie jak rozdrobnione liście, skoszona trawa, słoma, kompost lub zrębki. Materiały te rozkładają się szybciej, dostarczając glebie niezbędnych składników odżywczych, poprawiając zatrzymywanie wilgoci i poprawiając ogólną jakość gleby.