Spójność gleby w mechanice gruntu oznacza siłę, która przeciwstawia się rozdzieleniu cząstek gruntu wzdłuż płaszczyzny pęknięcia. Spójność wynika zwykle z zazębiania się ziaren i cementowania gliną i innymi materiałami. Jego wielkość zależy od sił wiązania pomiędzy cząstkami gleby, które mogą być bardzo złożone. Gleby gliniaste i muliste wykazują zwykle większą spoistość niż gleby piaszczyste lub żwirowe.

Spójność jest jednym z dwóch podstawowych składników wytrzymałości gleby na ścinanie, drugim jest tarcie gleby, czyli opór tarcia podczas poślizgu, przesuwania się lub toczenia wzdłuż płaszczyzny pęknięcia. Wytrzymałość gleby, która jest odporna na jej rozerwanie, zależy od połączenia spójności i tarcia gleby.

Spójność gleby mierzy się na różne sposoby. Jedną z powszechnych metod jest test bezpośredniego ścinania , który mierzy wytrzymałość na ścinanie wymaganą do oddzielenia dwóch próbek gleby wzdłuż powierzchni ścinania. Inną metodą jest próba ściskania nieograniczonego, która mierzy siłę potrzebną do ściśnięcia cylindrycznej próbki gleby do zniszczenia.